Ons laatste verhaal hebben we geschreven toen we nog aan de grens stonden. Toen we dachten dat we er al waren begon het eigenlijk pas. Eerst hadden we alles met de estse douane gehad en toen kwam de russische nog. De eerste post ging nog vrij snel. Deze rus keek alleen maar even met een klein zaklampje binnen en zei in het russisch dat we door konden rijden. We dachten dit gaat lekker. Maar toen moesten we over een rivier rijden en daar stond weer zoon hok. Deze tante geef ons enkele papieren om in te vullen maar niet alles snapte we. We mochten doorrijden naar weer het volgende hok waar we de papieren in moesten leveren. Deze hadden wenatuurlijk niet helemaal juist ingevuld. Dus dat moest weer opnieuw en opnieuw en opnieuw uiteindelijk had een dikke russische douanebeambte ons toch maar even mee geholpen en het was juist ingevuld. Maar omdat we een paar keer wat verbeterd hadden moesten we nog een keer die twee lijsten invullen. Toen we dat gedaan hadden ging de slagboom open en we dachten nu zijn we er door. Maar je raad het al er was nog een slagboom een stukje verder. Hier stond een rus die nog nooit in zijn leven gelachen had en weer moesten we alle papieren laten zien. Gelukkig moesten we hier niets meer in vullen en konden we vrij snel daar weg. Toen waren we dus echt door de douane. Het was toen zo'n 4 uur in de ochtend. Eigenlijk was dit nog heel snel want anderen hadden alles uit moeten laaien en nog veel meer papieren moeteninvullendan ons. De laatste waren s'morgens pas rond 9 uur over de grens. Wij hadden nog een uur gereden en gingen rond 5 uur slapen. Toen we s'morgens wakker werden stonden er op het parkeerterrein meerdere teams en supporters die dus allemaal er veel langer over gedaan hadden als wij. We gingen onze reis toen maar vervolgen want we hadden nog ruim 2852,7km voor de boeg. Maandag hebben we tot 12 uur in de nacht gereden. Soms in konvooi met andere maar ook vaak op ons zelf. Dienacht hebben we bij een benzine pomp overnacht. We lagen nog maar net in bed of enkele mannen met zaklampen liepen rond de camper. Maar toen josje eens uit de raam keek verschoten ze zo dat ze snel het hazepad kozen. Dinsdagmorgen weer om 6 uur vertrokken. Soms waren de wegen goed te rijden maar vaak leek het ook helemaal nergens op. Als we een cameraman van blik op de weg bij ons hadden gehad had deze genoeg filmpjes voor 20 seizoenen. Het woord camicazepiloot komt dan ook uit rusland denken we. Deze avond hebben we tot 9 uur doorgereden en gaan slapen op een bewaakte parkeerplaats voor het enorme bedrag van 100 roebels (iets meer dan twee euro). Maar dan mochten we ook het toilet gebruiken. Maar toen ik dat hok binnen liep schoot hij zo wijt terug mijn lijf in dat hij er pas rond 2040 mijn lijf durft te komen. Woensdagmorgen zijn we om 7 uur vertrokken en tot 11 uur s'avonds doorgereden. We hadden toen nog maar 330 km te gaan. Opnieuw stonden we op een bewaakte parkeerplaats met weer zoon toilet. Maar daar zijn we maar niet meer naar binnen gegaan. Donderdag morgen rond 7 uur aangereden en om 1 uur kwamen we op het crossterrein aan. Het was dus een lange reis. Maar een om niet te vergeten. In het bijzonder wil ik de rus bedanken die precies aan de snelheid voor mij het dorp in reed. Eerst dachten we nog wat een slome lul maar na de bocht wisten we waarom hij dat deed. Er stond een rus met een flitscamera uit de oertijd waar we natuurlijk niet te hard langsreden. In heel ons leven hebben we nog nooit zoveel oude rotzooi op de weg gezien als deze laatste dagen. De kamassen tatras en trabanten vliegen je rond de oren. Het is een godswonder dat dit allemaal nog rijdt. Als we morgen weer internet hebben zullen we nog wel iets op de site zetten.

mvg het feestteam